Ένα κείμενο του συγγραφέα Χρόνης Μίσσιου που έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 82 ετών
Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.
Και μείς τι την κάνουμε, ρε αντί να την ζήσουμε;
Τί την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την...
Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;
Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...
Έτσι, μ'αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;
'Ολο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.
Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".
Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...
Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...
Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς... Όμως το αφήσαμε για αύριο...
Για να πάμε που;
Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και μεις οι μ......, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ'τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
Ξέρεις γιατι;
Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές απο την ταράτσα για να μην πεθάνει.
Ήρθανε να την πάρουν και η Μαρία είπε το όχι με τον πιο αμετάκλητο τρόπο. Πήγαμε στην κηδεία της και τι άκουσα τον παπά να λέει: "Χους ει και εις χουν απελεύσει". Και τότε κατάλαβα πως η Μαρία σώθηκε. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια ...
ekdosi.com - έκδοση ...
. . . γ ι α έ ξ ( ύ π ν ο υ ς ) ( γ ) λ ύ ( φ ) τ ε ς
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ... ΠΗΓΗ!!!
ΤΟ ekdosi.com ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ/ΤΩΝ LINK. ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ.
«Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται»
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση... παρακαλείστε να αναφέρετε τη πηγή...
Το ekdosi.com είναι μια μή κερδοσκοπική σελίδα και παρέχει δωρεάν υπηρεσίες ψυχαγωγίας και επικοινωνίας στους επισκέπτες του. Τα έξοδα συντήρησης καλύπτονται απο χορηγίες - δωρεές των επισκεπτών. Η οποιαδήποτε εισφορά έχει αποκλειστικά υποστηρικτικό και συμβολικό χαρακτήρα και δεν συνεπάγεται με κανέναν τρόπο απόκτηση ή διεκδίκηση ξεχωριστών προνομίων. Οι Εισφορές μπορούν να γίνονται μία ή περισσότερες φορές σε χρονικά διαστήματα. Το Online σύστημα που έχει επιλεγεί είναι το PAYPAL το οποίο θεωρείται το πιό ασφαλές και αξιόπιστο σύστημα online συναλλαγών παγκοσμίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου